شعر از:محمد جاوید
شبی در خواب دیدم در پاسارگاد
فغان از گوشه قبری بلند است
به نزدیک آمدم دیدم که کوروش
پریشان حال و زار و دردمند است
دو پایش را ماساژ می داد و می گفت
که درد پا مرا کرده کلافه
ببین پیچیده ام از شدت درد
به دور هر دو پای خود ملافه
ز روماتیسم پایم در عذاب است
ندارم روز و شب آرامش و خواب
همه جای مزارم نم کشیده
شکایت را به که گویم از این آب؟
به برزخ روز و شب با پای دردی
از آن دکتر به آن دکتر روانم
ز پول دکتر و دارو و درمان...
خدا داند که زار و ناتوانم
یقین "جاوید" یادت هست این حرف:
بخواب آسوده، من بیدار هستم
گرفتم یقه ی گوینده اش را
به او گفتم ز تو بیزار هستم
اگر جان خودت بیدار بودی
کجا بر باد می شد تاج و تختت؟
همان سی سال و اندی خواب غفلت
بزد تیپای جانانه به بختت
مرا هم مثل خودت در خواب کردی
و اکنون زیر بنده آب بستند
و با احداث سد کذایی
دل اسطوره خود را شکستند!
!
؟!
سلام
وبلاگ قشنگی داری.
به منم سر بز
بـــــــــــــــــــــای
با شعر رماتیسم یاد اوون روزا افتادم که میرفتم جلو مجلس برا اعتراض به آبگیری سد.
یادش به خیر.
سد آبگیری شد .
بلاگ ما هم بیا.
سلام یاسی جان
ممنون که هنوز مارو یادت نرفته
خواهرتون خوبن؟
درست گفتم دیگه خواهرتون بودن یا دختر عموتون نمی دونم
به هر حال سلام برسونین
می دونین چی شده؟
خدا یه فرزند دیگه بهم داده
یه پسر به اسم امیررضا
بیست و ششم بهمن به دنیا اومد
از اونطرف هم سیستمم دچار یه ویروس خفن شده و اینترنت اکسپلورر از کار افتاده
با این همه مشغله هم دیگه دل و دماغی برام نمونده
حقیقتش اینا همش بهونس
دیگه انگیزمو از دست دادم
دیدم یه نفری برای این مملکت کاری نمیشه کرد
فعلا همینطوری هستیم تا ببینیم چی میشه
مرسی که اومدی
بازم سر بزن
موفق باشی
شعرت هم قشنگ بود
خوراک وبلاگ خودمه
یاعلی
سلام دوست وبی قدیمی!!!نمیاید دیگه اون طرفااااااااا...
سلام دوست خوبم
من به روزم