شعری از عمران صلاحی

شیره را از حبه  انگور سرقت می کنند

شهد را از لانه  زنبور سرقت می کنند

دست مالیدم به خود ، چیزی سر جایش نبود

سارقان بی پدر بدجور سرقت می کنند

احتیاجی نیست از دیوار و در بالا روند

سارقان با " کنترل از دور " سرقت می کنند

عده ای راحت میان مبل خود لم می دهند

از طریق عده ای مزدور سرقت می کنند

روز روشن ، زنده ها را از میان کوچه ها

مرده را هم نیمه شب از گور سرقت می کنند

برق را از سیم ها و آب را از لوله ها

دود را از حقه  و افور سرقت می کنند

می برندت سوی خلوت ، می کنندت پشت و رو

با زبان خوش نشد با زور سرقت می کنند

جای اینکه سکه ای در کاسه ی کوری نهند

کاسه را هم از گدای کور سرقت می کنند

نیست چون تفریح و شادی توی این شهر بزرگ

عده ای تنها به این منظور سرقت می کنند

خواستم دنبال مأموری روم ، دیدم ولی

سارقان در پوشش مأمور سرقت می کنند